dag 27 - 13 juni 2014 - Los Arcos - Belorado - 60 km

De ochtend is weer mooi! De zon schijnt, de lucht is blauw en weinig wind. Met het ontbijt heb ik gezelschap van een Nederlandse wandelaar. Hij is sinds 1 april op pad en vertrokken uit Haarlem. Rond 4 juli hoopt hij aan te komen. Nou, ik heb respect voor de wandelaars, 15 kg in je nek, heuvel op en af en per dag 25 tot 30 km afleggen. Onderweg kom ik ook de minder ervaren wandelaars tegen. Deze lopen dan even zonder wandelschoenen op slippers te hinkelen. Na het ontbijt dus richting Belorado. Net op de fiets kom ik Jo en Sjans weer tegen, toch wel gezellig als je af en toe een bekende tegenkom. Gezamenlijk fietsen we een stukje op en bekijken we onderweg wat monumenten of halen een stempel. De tocht die ochtend gaat af en toe over het looppad van de wandelaars. Even vrees ik, door de vele keien en kiezels, voor mijn banden maar gelukkig gaat alles goed. Rond de middag arriveer ik in Sto. Domingo. Ook hier weer een prachtige kerk, mooie pleinen en oude gebouwen. In de kerk wordt volgens een legende een ren met kippen en een haan aangehouden. Helaas lukt het mij niet om naar binnen te gaan (kaartje kopen / fiets/spullen?) en bekijk de diverse afbeeldingen buiten de kerk. Helaas dus geen bezichtiging en na de koffie fiets ik verder. Het is inmiddels weer bloedheet geworden en na diverse stops arriveer ik rond 15.00 uur in Belorado. Het asfalt op de weg rond Belorado smelt door de hitte  en met plakbanden arriveer ik bij de b&b. Gelukkig is er nog plaats in de Nederlandse b&b. Deze is versiert met Oranje vlaggetjes om de stemming er in te brengen. De eigenaar Paul heet mij welkom met een lekker glas koude limonade. Na een lekkere douche wandel in in dit leuke plaatsje wat rond. Alles is gesitueerd rond een centraal plein. In een cafe kijk ik naar de wedstrijd Mexico - Cameroen met tapas en een glas sap.'s Avonds voor de wedstrijd nuttig ik weer een menu en maak mij gereed voor de wedstrijd Nederland-Spanje. Bij de Spanjaarden bespeur ik geen enkele onrust. Volgens mij hebben zij er vertrouwen in. Rond 21.00 uur schaar ik mij zelf bij een groep Nederlanders, Spanjaarden, Duitsers en wat andere nationaliteiten en kijken we gezamenlijk naar de wedstrijd. Aan het einde van de wedstrijd zien de Spanjaarden groen, zijn stil en schikken zich in hun verlies al blijven ze trots. Die avond als ik in bed lig hoor ik voor de deur van de b&b nog een enkele schreeuw ter afkeuring van de Oranje vlaggetjes..