dag 37 - 23 juni 2014 - Portomarin - Arzua - 60 km

Lekker geslapen en een goed ontbijt! De hostel in Portomarin puilde uit van de pelgrims en om 06.00 uur dus een hoop gestommel van de wandelaars. Het gros vertrekt voor dag en dauw met de nodige rumoer zodat de andere gasten (fietsers) ook wakker worden en zich dan ook maar gereed maken om te vertrekken. De tocht begint gelijk met een klim van 12 kilometer maar de omgeving is zo mooi dat je daar al gauw niet meer oplet. Vanaf nu tot aan Santiago is het alleen maar heuvel op en af. Dus de verhalen over het geklim laat ik vanaf nu maar achterwege en geniet gewoon van het landschap, het kijken naar de wandelaars en fietsers, de sfeer en wat komen gaat. De rit onderweg gaat deels over de looproute en leidt mij door diverse dorpjes en langs boerderijen. In de ochtend worden de koeien van diverse boerderijen naar de weide geleid en menig keer sluit ik achter in de rij aan....zigzaggend om de stront heen. De route gaat verder over de heuvels en menig keer stop ik om rond te kijken naar de mooie dorpjes in de verte. Soms lijkt het net of ik dan in Duitsland of Frankrijk ben door de bouw/vorm van de huizen of de vegetatie en heuvels. Deels rijd ik ook weer een stukje over de route van de wandelaars maar het is niet prettig fietsen. Er zijn zoveel wandelaars en dus geen snelheid en het is gevaarlijk. Achteraf hoor ik van veel wandelaars dat zij ook niet blij zij met de fietsers en vooral de Spaanse of Italiaanse. Deze volgen op een snelle mountainbike de wandelaarsroute en scheren als halve gekken de wandelaars voorbij. Menig keer dus veel gemopper en gevloek richting de fietsers. De route voor vandaag voert via Nespereiro en Palas de Rei richting Arzua. Het is weer is prachtig, lekker zonnetje en weinig wind. Onderweg ontmoet ik drie Belgische fietsers met pech, een gebroken spaak. Aan de zijkant van de weg wordt de fiets gemaakt in de felle zon, pfff dat is zweten... Ik houd mijn vingers gekruist in de hoop dat deze onheil mij voor vandaag en morgen nog blijft bespaard. De rit gaat voorspoedig en mooi op tijd bereik ik Arzua, een van de mindere plaatsen op de route. In de middag maak ik de nodige foto's, nuttig ik een cola op een terrasje en schrijf mijn ervaring van die dag op in een boekje.  's avond kom ik de Belgen weer tegen en gezamenlijk nuttigen wij een pelgrimsmenu in een van de restaurantjes van Arzua. Onder het eten delen wij onze fiets-ervaringen en bepraten we wat de de dag van morgen gaat brengen, de laatste etappe! Hoe zal dat zijn om in Santiago te arriveren? Staat Marion daar? Hoe is de stad? Wat doet het met mij? Hoe zijn de laatste kilometers? Het einde van de tocht? Heb ik voldoende stempels voor het compostelaat? Spannend dus!